Zawód mediatora wymaga doprecyzowania, mediacja jest instytucją mało przejrzystą i niewzbudzającą zaufania zwłaszcza w oczach praktyków - tak jednoznacznie wynika z przygotowanego projektu ustawy o mediatorach i zasadach prowadzenia mediacji w sprawach skierowanych przez organy procesowe. Dokument ten ma sprecyzować wszystkie informacje odnośnie mediacji czyniąc ją instytucją czytelną i nie kontrowersyjną, a w efekcie upowszechnić jako alternatywę formalnych postępowań, rozwiązywania wszelakiego typu konfliktów.

Projekt zawiera jednakowe standardy: definicję mediacji, kluczowe zasady postępowania mediacyjnego, wymogi jakie winny spełniać podmioty chcące uzyskać status mediatora. Obecne regulacje nie są jednolite – status mediatora a nawet jego wynagrodzenie różni się w zależności od prowadzonego postępowania. Obecnie może być ono prowadzone w sprawach nieletnich, karnych i cywilnych.

W projekcie ustawy jako nowum w zawodzie mediatora pojawia się podział na mediatorów społecznych i zawodowych. Mediatorem zawodowym nie może być czynny zawodowo sędzia, prokurator, adwokat, radca prawny, kurator sądowy, notariusz, komornik oraz aplikanci do tych zawodów, referendarz sądowy oraz asystent sędziego, a także funkcjonariusz policji i pracownik Służby Więziennej, jak również syndyk.

Dokument ma uwzględniać również zapisy widniejące w międzynarodowych dokumentach, które to wcześniej pomijane były w polskich regulacjach. Jak przeczytamy w projekcie jest to jedyny sposób aby uzyskać pożądany efekt upowszechnienia mediacji i uczynienia z niej instytucji dnia codziennego. Będzie to również sposobem na przysłowiowe dotarcie mediacji „pod strzechy”.